Hamingjutímar í kotinu

 

Nýjustu fréttir eru þær að ég er búin með mastersritgerðina mína og þar að auki búin að skila henni inn í Edinborg.  JÚHÚ!!!   Já þetta er óskaplega skemmtilegt og góð tilfinning.

Við skelltum okkur því í ferð til Edinborgar síðastliðinn fimmtudag og komum aftur heim undir miðnætti á laugardagskvöldið.  Við fengum gistingu hjá vinum okkar þeim Lindu og Bjarna, sem tóku æðislega vel á móti okkur.  Þórir Snær var alveg í skýjunum þar sem á heimilinu eru krakkar, Kolbrún 15 ára, Eyvindur 8 ára og það sem Þóri þótti best eru þau Margrét sem er ári eldri en hann og Kristófer sem er ári yngri.  Það var því töluverður galsi og mikil gleði.  Á tímabili héldum við að Þórir ætlaði að setjast að

Á föstudagsmorguninn kom í ljós að við höfðum lagt ólöglega og bíllinn hafði verið dreginn í burtu, líklega hefur einhver í nærliggjandi húsum hringt og látið draga hann.  Eftir nokkurn tíma í símanum var bílinn fundinn og kostnaðurinn við að leysa hann út kominn í ljós... ÚFF!!!

Á meðan feðgarnir fóru að ná í bílinn fór ég í skólann til að skila ritgerðinni.  Ég fékk frábærar móttökur með hamingjuóskum fyrir bæði ritgerðarskilin og ekki síður bumbuna sístækkandi. Nokkrir höfðu orð á því að nú færi að styttast í fæðingu en þegar ég bendi á að það væru u.þ.b. fjórir mánuðir eftir af meðgöngunni þá datt andlitið hreinlega af fólki þar sem bumban er býsna vígaleg.

Dagurinn fór svo í að kíkja í búðir ásamt því sem við fórum út að borða í hádeginu til að halda upp á áfanga frúarinnar.  Um kvöldið var "skvísukvöld" þegar ég ásamt Edinborgar-dömunum fórum út að borða og á pub. Ótrúlega gaman að eiga gott stelpukvöld, langt síðan ég hef átt svoleiðis

Á laugardeginum fórum við í IKEA og COSTCO þar sem við náðum okkur í birgðar, að því loknu héldum við í veislu til Lindu og Bjarna þar sem meðal annars var boðið upp á Guinness-súkkulaðiköku....namminamminamm  það er ljóst að sú kaka verður bökuð á heimili okkar hjóna í framtíðinni.  Algjört æði!!!

Um kvöldið keyrðum við heim á leið frá Edinborg eftir A 702 niður á M6 hraðbrautina sem liggur hér framhjá Lancaster.  Gott að koma heim eftir góða ferð.

Sunnudagurinn fór í yndislega leti hjá okkur öllum

Í dag mánudag, hefst kynningarvika í háskólanum hér í Lancaster og Siggi því með skipulagða dagskrá fyrir næstu daga sem eru góð blanda af skemmtun og alvöru.

Það fyndna er að ég sem er nýbúin með lokaritgerðina mína og ósköp sátt við það er svolítið "öfundssjúk" útí Sigga að vera byrja í sínu námi og eiga það eftir.  Ætli ég skelli mér ekki bara í annan master við tækifæri...kemur í ljós

 

Ritgerðarskrifin

Lokaritgerðin í mastersnáminu mínu er að klárast...allavega á næstu 2 vikum.  Ég gat því miður lítið sem ekkert unnið í júní og júlí sökum ógleði og annarra fylgikvilla meðgöngunnar.  En sem betur fer lauk því nú og ég komst á skrið í skrifum.  Í augnablikinu er ég að klára að skrifa um niðurstöður rannsóknarinnar sem ég framkvæmdi, mikið er nú gaman að skrifa um efni sem vekur áhuga manns.

Allavega ég stefni á að klára öll skrif um miðja næstu viku, gef mér svo viku til 10 daga í yfirlestur og frágang áður en við rennum til Edinborgar þar sem ég skila lokaritgerðinni minni.  Þá verður þetta ársnám á enda og námsárið hans Sigga tekur við þann 1. október næstkomandi.  Þetta passar því ljómandi vel saman hjá okkur.

Ég hlakka til að skrifa hér inn þegar ritgerðin verður búin og ég komin í hlutverk hinnar heimavinnandi húsmóður á ný.  Mikið verður það ljúft

20 vikna sónar í gær

Þá var komið að því að kíkja á krílið í bumbunni, athuga hvort allt væri eins og lagt var upp með einnig sem við hjónin vorum búin að ákveða að sjá hvort um strák eða stelpu væri að ræða.  Veðrið var gott of við förum gangandi með Þóri Snæ í kerrunni...vonum innilega að hann sofni og sofi meðan á sónarnum stendur.  Það gekk eftir að hluta.  Þórir sofnar og við förum á sjúkrahúsið þar sem skoðunin fer fram.  Við förum inn í skoðunarherbergi og ég skelli mér á bekkinn.  Sú sem skoðar er einstaklega ljúf of viðkunnaleg.  Sónarinn hefst og gengur vel, allt er eins og það á að vera. Þetta er nákvæm skoðun og margt sem er athugað.  Þegar kemur að því að skoða hryggsúluna þá er krílið ekkert á því að "hlýða" og liggur sem fastast á bakinu.  Þurfti hinsvegar að liggja á grúfu, þ.e. með bakkið í átt að kviðveggnum hjá mér.  Sónarkonan soyr hvort við séum í tímaþröng eða hvort möguleiki sé á því að við kæmum aftur eftir 30 mínútur.  Ekkert mál.

Næstu 30 mínúturnar erum við á göngu, Þórir vaknar og fáum okkur aðeins í svanginn, ég reyni að vera á hreyfingu eins mikið og ég get til að fá barnið til að snúa sér.  Aftur erum við kölluð inn í skoðunarherbergið og aftur liggur krílið sem fastast á bakinu.  Þórir finnst þetta verulega fúlt og kvartar hástöfum.  En það er greinilegt að við eigum von á öðru ákveðnu barni eða þrjósku allt eftir því hvað fólk kýs að kalla það.  Siggi segist alveg vita hvaðan sú þrjóska komi og horfir kankvís á mig þar sem ég ligg á bekknum.  Jú jú ég neita því ekki ég er ósköp þrjósk þegar þannig stendur á, bæði kostur og galli.  Allavega ekki tókst að skoða hrygginn svo aftur spyr sónarkonan hvort við getum komið aftur eftir 15 mínútur og gera þriðju tilraun í að skoða hrygginn.  Jú jú ekkert mál, við förum fram á biðstofuna þar sem feðgarnir lita og lesa bækur en ég læt öllum illum látum.  Hoppa, sveifla mér til hliðanna, hristi bumbuna og að lokum kem ég mér fyrir á fjórum fótum og blaða í tímaritum.

Í þriðja sinn er ég kölluð inn í skoðunarherbergið.  Og það tókst eftir allan hamaganginn á biðstofunni þá var krílið búið að skipta um stellingu og hryggurinn sást vel og allt í fína með hann eins og allt hitt sem skoðað var.

Nú vitum líka að við að við eigum von á stelpu í ca. 22. janúar næstkomandi.  (Allavega er það 90-95% öruggt að um stelpu sé að ræða).

Stóri sexkantadagurinn - Þórir stóri strákur flytur frá pabba og mömmu

Miðvikudagurinn fór í það að sveifla sexköntum.  Ætlunin var að Þórir flytti út úr mömmu-og-pabba-herbergi um kvöldið.  Við feðgarnir settum saman leikfangaskáp úti í garði í sólinni og rétt náðum að klára hann áður en það fór að rigna. :)  Næst var það nýja rúmið hans Þóris.  Þórir hjálpaði pabba sínum að setja IKEA-stautana í götin og síðan var allt skrúfað saman.

Eftir að hafa endurraðað í herberginu varð úr þetta líka fína barnahergi.  Um kvöldmatarleytið ætluðum við í búðina en Þórir steinsofnaði í aftursætinu.  Við ákváðum að ísskápurinn myndi duga til morguns og renndum heim með kappann.  Hann rumskaði ekki þegar við bárum hann upp í nýja Þórisrúmið sitt í nýja Þórisherberginu sínu.  Fyrsta nóttin í nýja herberginu gekk eins og sögu.

 

 

 

 

 

 

Lengri leiðin til Manchester, kýr, Íslendingar og IKEA-ferð aldarinnar!

Þriðjudagurinn 18. ágúst var flakkdagur.  Þá var ákveðið að leggja land undir hjól og skella sér í bíltúr.  Ferðinni var heitið til Manchester og stefnan tekin á IKEA, Costco og almennt að skoða sig um.  Inga hafði legið á netinu og komist að þeirri niðurstöðu að í Manchester væri ekki mjög mikið að sjá annað en pöbbar og verslunarmiðstöðvar sem skýrir líklega hvað Íslendingar hafa verið ánægðir með þá borg undanfarin ár. ;)

Við ákváðum að fara lengri leiðina til Manchester og létum Google Maps leiða okkur um sveitirnar eins langt frá hraðbrautunum og við komumst.  Við renndum niður til Preston og sveigðum þar í austurátt, undir M6 hraðbrautina og áleiðis inn í landbúnaðarhéruðin og upp á heiðar.  Þarna vorum við aldeilis komin á kaf í ensku sveitirnar sem eru fallegar og skemmtilegar og oft mjög gaman að keyra í gegnum þær enda fullar af gróðri og oft frekar þröngum vegum sem hlykkjast með fram hlöðnum veggjum sem margir líta jafnvel út fyrir að vera mörg hundruð ára gamlir.  Norðurhéruð Englands eru mikil fótboltahéruð og oft líta vegaskiltin út eins og listi úr íþróttafréttunum þar sem kunnugleg heiti úr enska boltanum skjóta oft upp kolli.  Við renndum til dæmis í gegnum Blackburn sem lítur út fyrir að vera hinn vinalegasti bær.

Inga fór hamförum á kortinu og þegar komið var svolítið yfir hádegi fórum við að líta í kringum okkur eftir ekta enskri sveitakrá til að snæða.  Þar urðum við ekki fyrir vonbrigðum þegar nokkrum beygjum síðar birtist Owd Betts, sveitakrá sem skírð er eftir Betty nokkurri sem rak staðinn á seinni hluta nítjándu aldar til dauðadags 1893.  Þar borðuðum við alvöru enskan sveitamat, Lancashire hot pot, sem er pottréttur með kjöti, lifur, lauk og fleiru í brúnni sósu og "ömmusteikt" roast beef að hætti sveitunga með Yorkshire pudding.  Skammtarnir voru risavaxnir og væntanlega ætlaðir vinnumönnum úr grenndinni.

Frá Owd Betts renndum við gegnum sveitirnar til Manchester úr norðurátt og stoppuðum næst í Heaton Park í Manchester.  Þarf skoðuðum við húsdýr og var Þórir mjög hrifinn af þeim, sérstaklega kú sem kom sérstaklega út úr húsi til að heilsa upp á hann og baulaði eftirminnilega.  Þarna göluðu líka hanar í löngum bunum auk þess sem svo virtist sem útivistardagur gyðinga væri þennan dag því strangtrúaðir gyðingar flykktust þarna um með flétturnar sínar í hárinu.  Á leiðinni út hittum við á íslenska konu sem var þarna með breskum manni sínum og börnum og gengu þau á okkur þegar þau heyrðu íslenskuna.  Hún sagðist ekki vita af mörgum Íslendingum í Manchester utan stúdenta sem kæmu og væru eitt ár í senn.

Eftir útiveruna héldum við í IKEA þar sem markmiðið var að kaupa rúm og leikfangaskáp fyrir Þóri Snæ sem á þessum tímapunkti vissi ekki að hann var að fara að flytja úr herbergi foreldra sinna enda orðinn STÓR strákur.  Við létum greipar sópa um búðina þangað til komið var að því að flytja allt saman heim á leið.  Þá þökkuðum við fyrir að hafa valið bílinn með stærsta skottið!  Það var því þétt pakkað og Þóri fannst þetta nokkuð sérstakt þar sem hann sat hinum megin við flata IKEA pakkann og sá pabba sinn í gegnum hrúguna.  Klukkan var orðin margt þegar við renndum í Rutlandið okkar aftur eftir að hafa rennt í gegnum Manchester og tekið hraðbrautina heim.  Frábær dagur en Costco bíður betri tíma.

 

 

 

Þjóðlegi sólarhringurinn

Inga hefur átt stórleik í dag!  Fyrir utan það að ná markmiði sínu og klára kafla í ritgerðinni þá hélt hún áfram með þjóðlega sólarhringinn í myndarskap.

Í matinn í gærkvöldi var semsagt grjónagrautur og kanilsykur eftir að Inga hafði fyrr um daginn sett í muffins milli efnisgreina í ritgerðinni.  Í morgun borðuðum við feðgarnir hafragraut og lýsi eins og við gerum flesta morgna, seinni partinn voru grautarlummur á boðstólnum með frumraun Ingu í rabbabarasultugerð en Inga lét slag standa og sauð sultu fyrr í dag.  Þjóðlega sólarhringnum lauk síðan með soðnum fiski og ísblómi í kvöldmatinn.

Þann tiltölulega stutta tíma í dag sem við vorum ekki borðandi tókum við því rólega heima eftir göngudag gærdagsins hjá okkur feðgum.

Vatnaleiðin, Dan, Ben og grjónagrautur

Við fórum að versla í Asda um hádegisbilið í gær.  Eftir það fór Inga heim að læra og baka muffins en við feðgar gengum frá Asda upp með Luna River, eða Máná eins og við köllum hana, nokkra kílómetra norður fyrir borgina þangað til við komum að fallegri steinbrú, Lune Aqueduct.  Það sem var merkilegt við þessa brú yfir ána er að hún ber ekki veg í eiginlegum skilningi eins og flestar brýr heldur síki (canal) fullt af vatni.  Manni stóð þó ekki alveg á sama þegar maður stóð undir brúnni að töluvert af vatni lak úr henni!  Þessi brú var víst svo dýr á sínum tíma að hún gerði það að verkum að það var ekki hægt að klára síkið fyrr en löngu seinna.

Um Bretland þvers og kruss liggur mikið og merkilegt síkjakerfi (canals).  Þetta kerfi hefur um aldir flutt fólk og vörur, þ.m.t. kol frá kolanámum um allt Bretland og Bretar tala stundum um kerfið sem vatnsvegi (waterways).  Í dag er þetta að miklu leyti nýtt fólki til skemmtunar og kaupir það sér báta og rúntar á þeim um landið, oftast nær eins og í sumarbústað.  Sumir búa þó í bátunum allt árið um kring.

Til að komast af árbakkanum upp á brúnna þarf að klífa ansi langan og brattan stiga, örugglega 50 þrep.  Ég var hálfnaður upp með kerruna þegar kona kom á eftir mér og hjálpaði mér að bera hana restina.  Sú fékk heldur betur aukahreyfingu þann daginn. :)  Fólkið hér í Lancaster virðist vera mjög hjálplegt.  Konan hjálpaði mér upp með kerruna og nágrannakona okkar lánaði okkur sláttuvélina sína þegar við komum hingað fyrst.  Þetta er smábæjarhlýleikinn.

Við feðgar gengum síðan meðfram síkinu til baka inn í borg.  Þetta er mjög falleg og skemmtileg leið og gaman að mæta reglulega bátum sem áttu leið hjá.  Við enduðum daginn á leiksvæði inni í borg þar sem Þórir sullaði í pollunum og bleytti sig ennþá meira því hann hafði miklu frekar viljað ganga í blautu grasinu meðfram síkinu en á göngustígnum. 

Á leiksvæðinu hittum við þá feðga Dan og Ben sem höfðu flutt til Lancaster fyrr um daginn.  Sambýliskona Dan, hún Bella, var heima að taka upp úr kössum.  Við spjölluðum heilmikið og Þórir lék sér við Ben.  Þórir vildi ólmur knúsa strákinn sem tók vel í það í fyrstu en fannst þó nóg um þegar Þórir vildi halda áfram knúsinu.  Pabbanum, Dan, fannst þetta mjög fyndið og hafði það á orði að loksins hefði Ben fundið einhvern sem væri enn meira fyrir knús en hann sjálfur!  Við skiptumst á símanúmerum og verðum örugglega í sambandi.  Verandi öll nýflutt til Lancaster og bæði með tveggja ára stráka þá eigum við nú ýmislegt sameiginlegt.

Vinnumynstur þeirra Dan og Bellu er svolítið lýsandi fyrir Bretland að því sem ég hef heyrt frá mörgu fólki.  Hann vinnur mikið heima en fyrir fyrirtæki sem starfar í Cumbria, þ.e. í Lake District vatnahéruðunum 40 km norður af Lancaster.  Bella vinnur fyrir fyrirtæki í Manchester sem er 100 km í suður.  Þau ákváðu að setjast að í Lancaster þar sem það væri miðja vegu.  Bella tekur lestina í vinnuna 3 daga í viku.  Ben verður á leikskóla 3 daga í viku, Bella með hann einn dag í viku og Dan sér um hann einn dag í viku.  Leikskólagjöld í Bretland eru rosalega há.  Við vorum svolítið að skoða þetta í Edinborg og komumst að því að það kostaði hátt í þúsund pund (um tvö hundruð þúsund íslenskar krónur) að hafa barn á leikskóla fimm daga vikunnar allan daginn.  Fólk þarf því að hafa ansi háar tekjur til að það borgi sig að báðir vinni úti.  Margir sem eiga fleiri en eitt barn ráða sér frekar barnfóstrur því það er einfaldlega ódýrari lausn.  Skólakerfið hérna byrjar þó þegar barnið er 4 ára og er foreldrum að mestu að kostnaðarlausu nema ef fólk skráir börnin sín í einkaskóla sem verðleggja sig upp í hið óendanlega og hefur orðstýr og snobb þar mikið að segja.

Það var gott að koma heim eftir 7-8 km. göngu með rennblautan strák og fá grjónagraut hjá Ingu.  Góður dagur.  Könnunarleiðangur um svæði í Lancaster þar sem við höfðum ekki komið áður.

Íslandsferð fjölskyldunnar

Föstudagurinn 26. júní og það var komið að Íslandsferðinni okkar.  Um miðjan dag var farangurinn kominn í bílinn og við lögðum að stað til Manchester í föstudagsseinnipartsumferðinni... ÚFF við þurftum að einbeita okkur heilmikið.  Ég á kortinu og Siggi undir stýri, allt fór vel og við mætt tímanlega á flugvöllinn til að finna bílastæði.  Við tók hið venjubundna flugvallarflakk, finna rétt innritunarborð, örggisleit, fríhöfn og síðast en ekki síst töluverð bið.  Þórir Snær var í góðu skapi að venju, foreldrarnir héldu fast í vonina um að sá stutti myndi sofna fljótlega eftir að við færum í loftið og svæfi vært til Íslands (þar sem um kvöldflug var að ræða).  En aldeilis ekki, Þórir vakti nær alla leið og brölti í 1800 hringi í það minnsta. Líf og fjör þegar um er að ræða yfirbókað flug.  Hann sofnaði þó 10 mínútur í lendingu á Íslandi.  Tengdó, Hanna og Úlli, voru svo yndisleg að ná í okkur á völlinn og við héldum heim á Skúlagötuna.  Þar sem nota bene beið mín já og hinna alvöru gamaldags hangikjötssalat brauðterta a la Birna. Takk Birna, hún var æði!!

Dagarnir í borginni voru rólegir og góðir.  Helst ber að nefna brúðkaup Valda og Eddu þann 4. júlí, athöfnin í Lágafellskirkju og veislan í Veisluturninum í Smáranum.  Takk fyrir okkur.

Ása, Rúnar og Urður Eva komu að hitta okkur strax á laugardeginum, mikið er maður nú ríkur að eiga systur sem er líka besta vinkona manns. Já og þú kemur sterk til leiks í þeim efnum Urður Eva. Við komum börnunum fyrir í kerrum og héldum í gönguferð um miðbæinn.  Eins hittum við Heklu okkar og fórum líka með henni í göngufúr.  Það er orðinn siður að halda fjölskyldug Raclette-veislu þegar við komum til landsins.  Mikið er það góður siður. Eins fórum við í heimsókn til Steina, Herdísar og dætra í Grafarvoginn og hittum Mató í Laugardalnum.  Það er í raun merkilegt hvað okkur tókst að gera margt án þess að vera nokkurn tíman að flýta okkur, en þannig er það í raun alltaf hjá okkur hjónunum.

Mamma og pabbi (Una og Þórir) mættu á höfðuborgarsvæðið, tilbúin í barnapössun og ekki síður til þess að koma með okkur aftur til Lancaster.  Eins kom Kristófer til landsins og kom einnig með okkur út til Lancaster.  Eins gott að vera með aukasæti í skottinu á bílnum, enda var þéttpakkað af bæði farangri og farþegum af flugvellinum í Manchester til Lancaster.

Góð ferð var á enda og ný ævintýri bíða okkar.

18. júní - flutt frá Edinborg til Lancaster

Dagurinn þegar við fluttum frá Edinborg til Lancaster var runninn upp.  Íbúðin okkar að 7/7 West Powburn var hrein og fín eftir nákvæm þrif okkar hjóna og búið að pakka öllum okkar eigum.  Við viljum þakka almættinu fyrir að halda þurru á meðan við pökkuðum í bílinn og á kerruna sem við leigðum í Edinborg.  Já einmitt KERRUNA, við sem fórum út með allt í bílnum okkar í lok ágúst þurftum að leigja kerru til að komast á milli með allt okkar dót.  Anna nágranni var svo indisleg að hjálpa okkur að bera dótið niður og passa Þóri Snæ á meðan við kláruðum að pakka.  Takk Anna!! Þá var lagt af stað til Englands frá Skotlandi þar sem svo gott er að búa og Edinborg sem er indisleg borg þar sem við áttum 10 frábæra mánuði.  Við munum alltaf hugsa vel til Edinborgar, Skotlands og Skota. Leiðin lá eftir sveitavegi frá Edinborg út á hraðbrautina sem liggur niður eftir austur Englandi.  Á gatnamótum 34 beygðum við útaf og vorum mætt til Lancaster.  Lancaster sem á eftir að vera heimabær/borg okkar næstu 15 mánuðina.  Við keyrðum beint heim að 52 Rutland Avenue þangað sem Suzanne frá leigumiðluninni kom til að ganga frá leigusamningnum.  Þegar því var lokið bárum við (Siggi) dótið inn úr bíl og kerru – við vorum flutt inn. Við erum ókaplega ánægð með tveggjahæða parhúsið okkar með bílskúr og garði... en það voru kóngulærnar greinilega líka.  Einnig sem eigandinn virðist hafa yfirgefið húsið án þess að þrífa það vel.  Föstudagur og laugardagur eru því búnir að fara í að þrífa húsið hátt og lágt, slá lóðina og koma okkur fyrir.  Það tókst og nú er það hið ljúfa líf sem bíður okkar. Við erum reyndar á leið til Íslands næsta föstudag, fljúgum frá Manchester að kvöldi 26. júní og verðum á Íslandi til 6. júlí.  Þá förum við aftur heim til Lancaster og tökum mömmu og pabba (Unu og Þóri) með okkur. Við hlökkum til að kanna og kynnast Lancaster og nágrenni.

17. júní í Edinborg

Þrátt fyrir að vera í útlöndum hélt fjölskyldan upp á þjóðhátíðardaginn eins og sönnum Íslendingum “ber” að gera.  Vararæðismaður Íslands í Skotlandi, Limma (Kristín Hannesdóttir), bauð Íslendingum í Skotlandi að koma heim til sín.  Þar var hoppukastali fyrir börninn, pylsur, gos einnig sem veislugestir lögðu hitt og þetta á veisluborðið.  Þar á meðal voru upprúllaðar sykur pönnukökur frá Önnu nágranna, harðfiskur og smjör sem við komum með, nammi, fylltur lakkrís, prins pólo og terta skreytt sem íslenski fáninn.  Veislugestir átu vel og skemmtu sér vel.  Þórir Snær tók til að mynda mjög vel á því í hoppukastalanum og brosti sínu breiðasta.  Við notuðum líka tækifærið og hvöddum kæra vini sem við höfum kynnst í Edinborg í vetur.  Hópurinn okkar sem hittist reglulega á leikvellinum á Meadows, í afmælum og í dýragarðsferðum er frábær hópur fólks sem við hlökkum til að halda sambandi við og hitta hvort sem er hér í Bretlandi eða á Íslandi.