Úlfar og Hanna vígðu gestaherbergið

Foreldrar Sigga, Úlfar og Hanna dvöldu hjá okkur 16.-23. september.  Það var frábært að fá þau og gaman hvað þau gátu verið með okkur lengi.  Við sóttum þau á flugvöllinn í Glasgow sem var fyrsta skiptið sem við komum til Glasgow. Keyrðum reyndar bara í gegn eftir hraðbrautinni þannig að við eigum ennþá eftir að skoða Glasgow og heimsækja Kristinn sem var með Sigga í HR og býr í Glasgow. 

Þetta var ljúf vika.  Við tókum því rólega heima, röltum um, fórum nokkrum sinnum niður í miðbæ, pabbi prófaði sundlaugina, við skoðuðum Britanniu skip hennar hátignar, Edinborgarkastala og margt fleira.  Á laugardeginum skelltum við okkur á sveitahátíð sem haldin var á landareign eins flottasta herragarðs landsins, Hopetoun House.  Þetta var skemmtilegt.  Langt fyrir utan allt sem hét túristaslóðir.  Þarna komu bændur og sýndu og seldu alls kyns handverk, mat og fleira.  Þarna var töluvert um fálka- og uglubændur sem sýndu fálkana sína, uglur og meira að segja erni.  Þetta virðist vera töluvert algengt hérna.  Þarna voru líka leirdúfuskotfimi og veiðihundasýningar en mjög mikið er um hunda í og við Edinborg.  Það er gaman að hitta alvöru fólk sem byggir landið.

Á sunnudeginum skelltum við á skeið og renndum að Falkirk Wheel sem er stórmerkileg bátalyfta á mótum tveggja skipaskurða milli Edinborgar og Glasgow.  Í Skotlandi er nefnilega net bátaskurða (e. canal) sem liggja þvers og kruss um landið og hafa lengi verið notaðir til að flytja vörur sem og til afþreyingarsiglinga.  Einn slíkur skurður liggur úr botni Forth of Firth, sem er fjörðurinn sem Edinborg stendur við, og þvert í gegnum landið yfir til vesturstrandarinnar með viðkomu í Glasgow.  Miðja vegu milli Glasgow og Edinborgar sker annar bátaskurður þennan en sá liggur niður í miðbæ Edinborgar.  Til að komast frá öðrum skurðinum til hins þurfti áður að fara í gegnum 9 þrepa skipastiga sem tók heilan dag.  Í dag sigla bátarnir inn í ker í lyftunni sem er í raun listaverk í sjálfri sér.  Bátnum er lyft upp í 32 metra hæð eða þar um bil og siglir síðan áfram í átt til Edinborgar.  Þegar eitt kar fer upp, fer annað niður og það er merkilegt að eðlisfræðin tryggir að alltaf er sama þyngd í báðum körunum.  Báturinn riður frá sér þyngd sinni af vatni þegar hann siglir inn í sitt ker og því er alltaf sama þyngd báðum megin, hvort sem þar er bátur eða ekki.  Þetta er glæsilegt mannvirki.

Úlfar og Hanna flugu síðan heim á þriðjudagsmorguninn.  Á morgnanna er rosaleg umferð milli Edinborgar og Glasgow og við vorum að spá í það hvenær við þyrftum að leggja af stað til að ná örugglega á flugvöllinn í tíma.  Niðurstaðan varð þó sú að Siggi keyrði þau niður á lestarstöð þaðan sem þau tóku lest til Glasgow og síðan leigubíl þaðan og út á flugvöll.  Þannig hafði umferðin engin áhrif á ferðlagið og þau prófuðu að ferðast í lest í fyrsta skiptið á ævinni.  Þau voru verulega ánægð með ferðalagið og skemmtilegt að prófa nýjan ferðamáta. 

Það var frábært að þau skildu geta verið hérna hjá okkur þennan tíma og gaman að sjá hvað Þórir Snær náði að tengjast þeim vel.  Hann var meira að segja farinn að segja "afi" áður en þau fóru eftir töluverða vinnu Úlla afa við að ná þeim merka árangri áður en þau færu.  Afi Þórir mun án efa halda uppi merki þeirra afanna þegar þau Una koma til okkar í byrjun nóvember.